Aan het begin van de 20e eeuw synthetiseerde EmilFischer, de winnaar van de Nobelprijs voor de Scheikunde in 1901, voor het eerst kunstmatig het dipeptide van glycine, waaruit bleek dat de werkelijke structuur van het peptide uit amidebotten bestaat.Na een jaar stelde hij het woord voor”peptide”, waarmee het wetenschappelijk onderzoek naar peptide begon.

Aminozuren werden ooit beschouwd als de kleinste eenheid van het lichaam's opname van eiwitrijk voedsel, terwijl peptiden alleen werden herkend als secundaire afbraak van eiwitten.Met de snelle ontwikkeling van wetenschap en voedingsstoffen hebben wetenschappers ontdekt dat nadat eiwitten zijn verteerd en afgebroken, in veel gevallen kleine peptiden bestaande uit 2 tot 3 aminozuren direct worden geabsorbeerd door de menselijke dunne darm, en dat de absorptie-efficiëntie hoger is dan dat. van enkele aminozuren.Mensen erkenden geleidelijk dat kleine peptiden een van de belangrijkste stoffen in het leven zijn, en dat de functie ervan in alle delen van het lichaam heeft plaatsgevonden.

Peptide is een polymeer van aminozuren, en een soort verbinding tussen aminozuur en eiwit, en bestaat uit twee of meer dan twee aminozuren die via een peptideketen met elkaar zijn verbonden.Daarom kunnen we in één term beschouwen dat peptide een onvolledig afbraakproduct van eiwit is.

Peptiden zijn samengesteld uit aminozuren in een bepaalde volgorde, verbonden door een peptideketen.

Volgens de geaccepteerde nomenclatuur, het is verdeeld in oligopeptiden, polypeptide en eiwit.

Oligopeptide is samengesteld uit 2-9 aminozuren.

Polypeptide is samengesteld uit 10-50 aminozuren.

Eiwit is een peptidederivaat dat bestaat uit meer dan 50 aminozuren.

Het was een opvatting dat wanneer eiwitten het lichaam binnendringen, en onder de werking van een reeks spijsverteringsenzymen in het spijsverteringskanaal, zouden worden verteerd tot polypeptiden, oligopeptiden en uiteindelijk zouden worden afgebroken tot vrije aminozuren, en de opname van het lichaam in eiwitten alleen kan plaatsvinden gedaan in de vorm van vrije aminozuren.

Met de snelle ontwikkeling van de moderne biologische wetenschap en voedingsstoffen hebben wetenschappers ontdekt dat oligopeptiden volledig door de darmen kunnen worden opgenomen en geleidelijk door mensen worden geaccepteerd, aangezien de oligopeptide type I- en type II-dragers met succes werden gekloond.

Uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat oligopeptide een uniek absorptiemechanisme heeft:

1. Directe opname zonder enige vertering.Het heeft een beschermende film op het oppervlak, die niet wordt onderworpen aan enzymatische hydrolyse door een reeks enzymen in het menselijke spijsverteringsstelsel, en komt rechtstreeks in volledige vorm de dunne darm binnen en wordt geabsorbeerd door de dunne darm.

2. Snelle opname.Zonder afval of uitwerpselen, en reparatie van de beschadigde cellen.

3. Als dragerbrug.Breng allerlei voedingsstoffen over naar cellen, organen en organisaties in het lichaam.

Het wordt veel gebruikt op veel gebieden, zoals de medische zorg, voeding en cosmetica, met zijn gemakkelijke opname, rijke voedingsstoffen en verschillende fysiologische effecten, wat een nieuw heet punt wordt op hightechgebied.Peptide met kleine moleculen is door de National Doping Control Analysis Organization erkend als een veilig product voor atleten om te gebruiken, en de Achtste Industriële Brigade van het Volksbevrijdingsleger gebruikt peptiden met kleine moleculen.Peptiden met kleine moleculen hebben de energierepen vervangen die in het verleden door atleten werden gebruikt.Na een wedstrijdtraining met hoge intensiteit is het drinken van een kopje peptiden met kleine moleculen beter voor het herstellen van de fysieke fitheid en het behouden van de gezondheid dan energierepen.Vooral bij spier- en botschade is de reparatiefunctie van peptiden met kleine moleculen onvervangbaar.